На абразе бачым Ісака на ахвярніку, яго бацьку Абрагама, які трымае ў руцэ нож, і анёла, спыняючага Абрагама. Выява адлюстроўвае падзеі, апісаныя ў кнізе Быцця Старога Запавету, калі Бог выпрабоўваў Абрагама.
“И пришли на место, о котором сказал ему Бог; и устроил там Авраам жертвенник, разложил дрова и, связав сына своего Исаака, положил его на жертвенник поверх дров. И простер Авраам руку свою и взял нож, чтобы заколоть сына своего. Но Ангел Господень воззвал к нему с неба и сказал: Авраам! Авраам! Он сказал: вот я. Ангел сказал: не поднимай руки твоей на отрока и не делай над ним ничего, ибо теперь Я знаю, что боишься ты Бога и не пожалел сына твоего, единственного твоего, для Меня.”. (пар. Быц 22, 9-12)
Гэтая гісторыя вядомая ці не самая вядомая з ўсіх астатніх гісторый Старога Запавету. Адны лічаць, што яна высвятляе ўсю жорсткасць старажытных яўрэйскіх легенд, якія не маюць да нас, на шчасце, ніякага дачынення (так меркаваў, напрыклад, Леў Талстой). Іншыя, наадварот, бачаць тут нешта вельмі важнае - не выпадкова гісторыя пра ахвярапрынашэнне Ісаака, якое не адбылося, адыгрывае такую важную ролю і ў хрысціянстве, і ў юдаізме. Хрысціяне ўвогуле лічаць, што менавіта тут Стары Запавет падышоў бліжэй за ўсё да таямніцы, якая адкрываецца ў Новым Запавеце.
Чытаць далей
